دلتنگی های خوش خیم و بد خیم

سلام کودکانم...

امیدوارم مدیران نی نی وبلاگ من را درک کنن.

بارش دلتنگیهای من بار دیگر شروع شده و اکنون پنج ماه و هفده رو است که من شما رو سپردم دست خدا.

تو این مدت بارها خودمو محاکمه کردم.بارها برای کارها و کوتاهیهایی که تو اون بیست و پنج هفته در مورد شما کردم خودم رو شکنجه کردم.بارها زندگی و من و بابایی تلخ شد...

تو این مدت بارها و بارها از نبودن شما دلتنگ شدم...و دلم میخواهد فقط ب جایی دور و دور بروم...و  وقتی برگردم همه چیز تغییر کرده باشد.تو این مدت خیلیها درکم نکردن.و اونهایی هم که ادعای درک کردن داشتن ب جمله های کلیشه ای بسنده کردن.

من برای هشت روز مادر بودم.و یه قطره شیر حق مادری من برای فرزند هشت روزه ام...

دلم برایتان بسیار تنگ شده.میدانم که جایگاه شما خوب است..اما این من هستم که هرروز دلتنگ و دلتنگتر از گذشته می شوم.

هر روز عطش و اشتیاقم به شما بیشتر ازقبل می شود.

هر روز با خودم مرور میکنم روزهای بودنتان را.......اما تا لمس حضورتون از خیال تا واقعیت راهی طولانی...دلخوشم به این حرف که میگویند شما در کنار در بهشت منتظر من هستین.منتظر من و بابایی و تا ما وراد بهشت نشویم شما به آنجا قدم نمیگذارید.

فرشته های من برای من دعا کنید.بی تاب نبودنتان هستم.کنار این همه روزای خوب شمارو کم دارم ...

برایم دعا کنید که بار دیگر خداوند متعال نگاهی به دل خسته من بکند و چشمم رو به وجود فرزندی روشن گرداند...

آمین